Als een gemeen­te (of een regio, een pro­vin­cie, of een land) één pri­mai­re ver­ant­woor­de­lijk­heid heeft, één kern­taak, dan is het wel de leef­baar­heid. Let­ter­lijk: Hoe geschikt en aan­trek­ke­lijk is een gebied of gemeen­schap om er te wonen en te wer­ken? Dat fun­da­men­te­le begrip ‘leef­baar­heid’ ver­dwijnt nog wel­eens naar de ach­ter­grond, in ach­te­lo­ze dis­cus­sies over pri­o­ri­tei­ten in het over­heids­be­leid. Maar een bestuur dat zich bewust is van die kern­taak zorgt ervoor dat het in elk geval weet hoe het ervoor staat, met de kwa­li­teit, de leef­baar­heid – dus met het ‘groen’, de duur­zaam­heid.
Ver­vol­gens zal men bij elke stap die wordt gezet in het omge­vings­be­heer, bij­voor­beeld bij de voor­be­rei­ding van ruim­te­lij­ke pro­jec­ten, moe­ten zor­gen dat de con­se­quen­ties van die pro­jec­ten voor de leef­om­ge­ving dui­de­lijk in beeld zijn. Dat is trou­wens een ver­plich­ting die de nieu­we Omge­vings­wet ons oplegt.
NL Green­la­bel, bekend onder meer van de tv-tuin­man Lode­wijk Hoeks­tra, biedt een hand­vat aan, voor het in beeld bren­gen van de uit­gangs­si­tu­a­tie: hoe staan we ervoor, als het gaat om leef­baar­heid? Deze ‘Quicks­can’ kan die­nen als instru­ment, bij de start van een nieuw pro­ject, maar ook als eer­ste stap bij het schrij­ven van een Omge­vings­vi­sie, zoals elke gemeen­te die zal moe­ten ont­wik­ke­len. Een gemeen­te zal dui­de­lijk met de omge­vings­vi­sie moe­ten aan­ge­ven hoe te komen tot een duur­za­me aan­trek­ke­lij­ke leef­om­ge­ving en wel­ke kan­sen er zijn om te komen tot een inte­gra­le visie. Daar­bij is het van groot belang dat je duur­zaam­heid ook meet­baar kunt maken, aldus Lode­wijk. Op die manier wordt het pas echt moge­lijk om van een visie tot en met rea­li­sa­tie en beheer ook thema’s als land­schap, eco­lo­gie en gezond­heid te bor­gen. Dit kan tegen­woor­dig mak­ke­lij­ker met bij­voor­beeld een NL Gebiedsla­bel, waar­bij je ook de bewijs­last cre­ëert voor de aan­toon­ba­re ver­be­te­ring van de leef­om­ge­ving.