Van­daag is in Amster­dam het plei­dooi Mooi­waarts gepre­sen­teerd. Een oproep aan de rege­ring om meer aan­dacht te geven aan de kwa­li­teit van de bebou­wing en het land­schap. Dit plei­dooi voor een waar­de­vol­le leef­om­ge­ving is nu al onder­te­kend door bewo­ners­groe­pen, archi­tec­ten, pro­ject­ont­wik­ke­laars, pro­fes­so­ren en bestuur­ders van gemeen­ten en pro­vin­cies.

In de samen­le­ving groeit het besef over de waar­de van een mooie leef­om­ge­ving. De erger­nis over lege lelij­ke kan­toor­ko­los­sen die ons uit­zicht belem­me­ren, groeit. Wie is eigen­lijk de eige­naar van dat uit­zicht, van die dier­ba­re plek­ken, waar we als kind ooit speel­den?

‘Onze leef­om­ge­ving’
Meer dan ooit is de leef­om­ge­ving ‘onze leef­om­ge­ving’ gewor­den, waar we alle­maal een hef­ti­ge mening over heb­ben omdat we ervan hou­den, en waar we ons ook steeds vaker actief voor inzet­ten.

Niet begre­pen
Maar de rege­ring heeft dat niet begre­pen. In de groot­ste wet­ge­vings­ope­ra­tie sinds 1813 wor­den alle regels op het gebied van bou­wen, mili­eu, natuur, water en ruim­te­lij­ke orde­ning onder­ste­bo­ven gekeerd en samen­ge­voegd. De nieu­we Omge­vings­wet, die hier­van het resul­taat is, heeft als doel om onze omge­ving ‘gezond en vei­lig’ te maken.

‘Mooi’
Gezond en Vei­lig? Al is het hon­derd keer gezond en vei­lig! Als ‘mooi’ niet meer mee­doet, dan ont­staat er geen omge­ving waar­in kin­de­ren kun­nen opgroei­en, waar lief­des opbloei­en en waar bedrij­ven flo­re­ren. Nee, gezond en vei­lig, da’s veel te wei­nig.

Doel
Mooi­waarts pleit ervoor om ruim­te­lij­ke kwa­li­teit te ver­hef­fen tot hoofd­doel van deze nieu­we Omge­vings­wet. Maar dat bete­kent niet tot in de details wordt voor­ge­schre­ven wat kwa­li­teit is. Mooi­waarts wil dat de gebrui­kers en bewo­ners van een gebied een visie opstel­len over de kwa­li­teit: wat is ons dier­baar, en waar moet nog geïnvesteerd wor­den. De over­heid stelt die visie namens de gemeen­schap vast. Het is daar­na aan de ini­ti­a­tief­ne­mers van een (bouw-)project om aan te tonen dat hun pro­ject een meer­waar­de ople­vert voor de leef­om­ge­ving. Het hoeft niet altijd beter te wor­den, maar aan­tas­tin­gen van de bestaan­de kwa­li­teit moe­ten wel met hoge­re nieu­we kwa­li­teit gecom­pen­seerd wor­den.

De gemeen­te bepaalt ten slot­te of er inder­daad spra­ke is van meer­waar­de. Dat gebeurt door de inzet van kwa­li­teits­ad­vi­seurs, die zich (naar gelang de ambi­tie van de gemeen­schap­pe­lij­ke visie) beperkt tot de inpas­sing in het land­schap, of let op alle details tot en met de kleur van de spon­nin­gen. Ini­ti­a­tief­ne­mers kun­nen de kwa­li­teits­ad­vi­seurs raad­ple­gen, wan­neer ze daar pro­fijt van den­ken te heb­ben.

Tegen pri­va­ti­se­ring ruim­te­lij­ke kwa­li­teit 
Mooi­waarts keert zich met dit plei­dooi tegen pri­va­ti­se­ring van de ruim­te­lij­ke kwa­li­teit. De leef­om­ge­ving is van ons alle­maal, daar dra­gen we samen ver­ant­woor­de­lijk­heid voor. Alle sei­nen voor pri­va­ti­se­ring staan inmid­dels op rood. Pri­va­ti­se­ring is een dood­lo­pen­de weg, wij trek­ken Mooi­waarts.

Lees het vol­le­di­ge bericht »  

Onder­te­ken de peti­tie »

Bron:
Mooi­waarts