We ontmoeten Theo, één van de beheerders van het Amsterdamse Westerpark, bij de ingang. Al 20 jaar beheert deze oud-hovenier voor de Gemeente Amsterdam zowel het Erasmuspark als het Westerpark. Vandaag maken we een fietstocht door het Westerpark, waarbij Theo ons vertelt over zijn werk als beheerder en het – in zijn ogen- meest veelzijdige park van de hoofdstad.
Onze eerste stop maken we in het oudste stukje Westerpark, dat loopt vanaf de Haarlemmerpoort tot aan het begin van het Wester Gasfabrieksterrein. Dit gedeelte van het park werd eind 19^e eeuw aangelegd in Engelse landschapsstijl. Theo wijst ons op de prachtige oude bomen die er groeien en waarvan sommige zelfs een monumentale status hebben.
Ook begint op deze plek het zogenaamde Brettenpad. De Bretten is een langgerekt ecologisch gebied dat helemaal loopt tot aan Spaarnwoude. Hier kunnen amfibieën, reptielen, vissen en verschillende planten zich via het groen en de waterwegen vrij verplaatsen. Voor fietsers en wandelaars is het gelijknamige pad aangelegd.
Van vervuild fabrieksterrein naar groene long
Bij het Wester Gasfabrieksterrein begint het nieuwe gedeelte van het park, dat werd ontworpen door landschapsarchitect Kathryn Gustafson. Na de sluiting van de ouwe gasfabriek, bleef een zwaar vervuild terrein achter. Na sanering van de grond, werd het park aangelegd. De gebouwen bleven behouden en vervullen nu vooral culturele functies. Zo worden bijvoorbeeld de uitzendingen van DWDD en Pauw hier opgenomen.
Een kwestie van goede afspraken maken
Theo wijst – niet zonder trots – op het enorme grasveld, waar festivals als Buiten Westen en Milkshake op worden georganiseerd. Piekfijn ligt het gras erbij, terwijl het tijdens evenementen toch flink wat te verduren krijgt. Volgens Theo is het allemaal een kwestie van goede afspraken maken met alle betrokken partijen, één van zijn hoofdtaken als beheerder. Het blijft altijd een beetje schipperen tussen de verschillende belangen. Hij waakt ervoor dat er niet té vaak en te veel dingen worden georganiseerd. Zo was de Davis Cup ontmoeting die in 2012 tussen Nederland en Zwitserland werd gehouden in het Westerpark voor het gras niet zo’n succes. ‘Maar’, haast hij zich erbij te zeggen, ‘als sportliefhebber was het natuurlijk fanstastisch’.
Via een ingenieus irrigatiesysteem kan het grasveld ’s nachts worden besproeid met water dat wordt opgeslagen in een bassin onder het nabijgelegen korfbalveld. Daarnaast wordt het gras 5 à 6 keer per jaar bemest.
Het Woeste Westen
Terwijl we verder fietsen, zien we het park in zijn volle verscheidenheid. We passeren de waternatuurtuin: een veenachtig gebiedje van eilandjes die door bruggetjes met elkaar zijn verbonden. Het beheer van dit prachtige stukje natuur doet Theo samen met een club vrijwilligers op zaterdagochtenden. Vervolgens komen we langs natuurspeeltuin ‘Het Woeste Westen’, waar naar verluidt mensen helemaal uit Rotterdam naartoe komen om kinderfeestjes te vieren. Ook passeren we een ponyclub, postduivenvereniging de Postiljon en de Mr. A. de Roostuinen, de schooltuintjes waar duizenden Amsterdamse stadskinderen leerden zaaien, onkruid wieden en oogsten. Nu, aan het eind van de zomer, zien de tuintjes er geweldig uit. Het is één en al bloem, kleur en rijpe tomaatjes.
‘Vergeten’ troep
Terwijl we richting uitgang fietsen, moet hem toch nog iets van het hart. Hoewel er heel veel mensen zijn die met de beste bedoelingen recreëren in het park, lijkt het wel alsof er de laatste jaren ook steeds meer mensen zijn die ‘vergeten’ hun troep op te ruimen of mee te nemen. Na een zomerse dag is de gemeente soms wel uren bezig om het park weer schoon en opgeruimd te krijgen. ‘Zonde van de tijd en zonde van zo’n mooi park’, volgens Theo.