Cri­sis­tijd leidt tot ver­snel­de ver­an­de­ring en gro­te­re cre­a­ti­vi­teit in groen­sec­tor

Aan de weten­schap dat groen waar­de heeft, wordt niet getornd. Ook niet in cri­sis­tijd. Maar om te kun­nen blij­ven inves­te­ren in groen moe­ten bur­ger­ini­ti­a­tie­ven meer ruim­te krij­gen, belem­me­ren­de bureau­cra­tie en regel­ge­ving wor­den inge­perkt, ande­re samen­wer­kings­ver­ban­den wor­den gesmeed, en nieu­we ver­dien­mo­del­len wor­den geïmplementeerd.

Daar­mee hoeft een cri­sis niet te lei­den tot som­be­re voor­uit­zich­ten voor het groen, maar is het een impuls voor ver­snel­de ver­an­de­ring en gro­te­re cre­a­ti­vi­teit. Dat was de uit­komst van het forum ‘Stedelijk groen in cri­sis­tijd’ op de Nati­o­na­le Groen­dag geor­ga­ni­seerd door Plat­form 31/Nicis Insti­tu­te, de VNG en Enten­te Flo­ra­le Neder­land op 26 sep­tem­ber in Erme­lo.

Copro­duc­ties vor­men
Er is in onze gemeen­te niet vre­se­lijk veel dis­cus­sie over inves­te­ren in groen’’, zegt wet­hou­der San­der Dek­ker van Den Haag. En dat is opmer­ke­lijk in cri­sis­tijd. Al is Dek­ker wel rea­lis­tisch: bezui­ni­gen is nodig. Den Haag wil daar­om zoveel moge­lijk copro­duc­ties vor­men waar­bij bewo­ners en orga­ni­sa­ties par­ti­ci­pe­ren in groe­ne inves­te­rin­gen. Dat bete­kent dat de gemeen­te een ande­re rol moet inne­men. „We leg­gen niet meer alleen aan wat mak­ke­lijk is voor de gemeen­te. We wil­len luis­te­ren naar wat de men­sen zelf wil­len en moe­ten ruim­te geven aan meer variëteit.’’

Beper­ken­de regel­ge­ving
Meer variëteit bete­kent ook dat beper­ken­de regel­ge­ving soms soe­pe­ler moet kun­nen wor­den toe­ge­past, vindt Mir­jam Sij­mons van de ANWB. Dat is nu nog niet altijd het geval, merk­te ze bij de aan­leg van het eer­ste ANWB Groen­plein in Krom­me­nie dat zater­dag 29 sep­tem­ber zal wor­den geo­pend. Regels wor­den soms lei­dend waar­door goe­de ideeën ver­zan­den in bureau­cra­tie. „En dat is jam­mer want het gaat er juist om dat alle par­tij­en het eind­doel voor ogen hou­den: „een groe­ne voor­zie­ning voor de gemeen­schap die gedra­gen wordt door sta­ke­hol­ders uit de buurt.’’

Eind­doel voor ogen hou­den
Het geza­men­lijk voor ogen hou­den van het eind­doel wordt ook steeds belang­rij­ker voor bouw­on­der­ne­ming Bal­last-Nedam, merkt Romeo Mali­zia.  „Opdracht­ge­vers geven steeds vaker een bre­de, meer­ja­ri­ge opdracht waar­bij het niet alleen gaat om bou­wen, maar groen een inte­graal onder­deel is van een project.’’ Het bouw­be­drijf moet ver­ant­woor­ding afleg­gen over het eind­re­sul­taat dat hij levert. „Vlug nog wat jong groen in de grond stop­pen en zeg­gen: over een jaar of tien zijn het prach­ti­ge bomen, daar neemt nie­mand meer genoe­gen mee.’’ Bij de ople­ve­ring van een pro­ject gaat het om life­cy­cle den­ken: als part­ner in een pro­ject ben je ver­plicht om een resul­taat af op te leve­ren dat ook toe­komst heeft.

Olym­pic Parc in Lon­den
David Thomp­son, direc­teur van LDA Design, de ont­wer­per van het Olym­pic Parc in Lon­den, kan daar over mee­pra­ten. Om te voor­ko­men dat na de Spe­len een ver­la­ten ter­rein met onge­bruik­te gebou­wen zou res­te­ren, werd al van tevo­ren bedacht hoe het park in de toe­komst gebruikt moet wor­den: een enorm pro­ject waar­bij tal van orga­ni­sa­ties en belan­gen­groe­pe­rin­gen zijn geraad­pleegd.

Nieu­we ver­dien­mo­del­len
Die betrok­ken­heid van par­tij­en maakt het ook moge­lijk dat nieu­we ver­dien­mo­del­len wor­den geïmplementeerd, meent wet­hou­der Olaf Prin­sen van Apel­doorn. Hij over­han­dig­de aan Rob van Brou­wers­ha­ven van het minis­te­rie van EL&I het boek­je ‘Groen loont met TEEB Stad’. Met de ken­nis dat de maat­schap­pe­lij­ke baten van groen 1,5 tot 2 keer hoger zijn dan de kos­ten kun­nen gesprek­ken wor­den aan­ge­gaan met baat­hou­ders. Daar­mee wordt het groen in en om de stad niet meer per defi­ni­tie een over­heids­op­ga­ve waar ande­re par­tij­en van pro­fi­te­ren, maar een opga­ve waar­in ande­re par­tij­en par­ti­ci­pe­ren en nieu­we ver­dien­mo­del­len wor­den geïmplementeerd.